नेटवर्किंग पाहिजे यार असं म्हणता तुम्ही, पण आहे तुमचा कॉलेजातल्या सिनिअर्सशी संपर्क? ते देतील कुणाला तुमचा रेफरन्स?
.jpg)
ओळखीशिवाय काम होत नाही. आमच्या ओळखी नाहीत म्हणून आम्हाला जॉब मिळत नाहीत, अशासारखी कारणं बर्‍याचदा दिली जातात.
खासगी क्षेत्रात हे खरं आहे का? ओळख म्हणजेच वशिला असं सांगण्याचा हा प्रयत्न असतो. परंतु निव्वळ ओळखीमुळे प्रोफेशनल कंपनीमध्ये जॉब मिळत नाही. तुमची ओळख आहे. परंतु आवश्यक स्कीलसेट नसेल, तर तुमची नियुक्ती होईल याची काहीच गॅरंटी नाही.
कंपन्या एखाद्या पोझिशनसाठी जेव्हा निवड प्रक्रिया राबवतात, त्यामागे एक लॉजिकल प्रोसेस असते. रेझ्युमे मागवताना, शोधताना वेगवेगळी माध्यमं वापरली जातात. रेफरन्स अथवा ओळख हा त्यापैकी एक सोर्स असतो. तुमचा सीव्ही/रिझ्यूम निवड प्रक्रियेत सामावला जाऊन तुम्हाला मुलाखतीचा कॉल येण्याची संधी मात्र ओळखीतून मिळू शकते. मुळात आपल्याला कर्मचार्‍याच्या माहितीतला, संपर्कातला गुणी माणूस कंपनीत रेफर करणं यात काही वावगं नाही, किंवा तसं केलंही जातं. ओळख फक्त मुलाखतीचं आमंत्रण देण्यापुरती, योग्य माणूस शोधण्यापुरती ही एक खिडकी असते. सांगायचा मुद्दा एवढाच की, कॉलेजमध्ये असताना आपण आपल्या किती सिनिअर्सच्या संपर्कात असतो, तुमचे सिनिअर्स कोठेतरी नोकरी करत असतील तर ते तुमचा रेफरन्स ‘रेफरल प्रोग्रॅम’मध्ये देऊ शकतील. यालाच आजच्या आधुनिक जॉब मार्केटमध्ये नेटवर्किंग म्हणतात. हे नेटवर्किंग फक्त नोकरीच नव्हे तर जॉब मिळाल्यावर प्रगतीच्या दृष्टीने महत्त्वाचं असतं.
एखादं काम करताना खूप लोकांची मदत आपल्याला घ्यावी लागते. आधुनिक कार्यसंस्कृतीमध्ये तुमच्या पॉवरपेक्षा (पदाने आलेली) तुम्ही वेगवेगळ्या लोकांसोबत किती वेगाने ओळखी करता आणि त्या ओळखीचे एखाद्या संकल्पनेत, व्यवसायात अथवा कंपनीसाठी नव्या संधीमध्ये किती रूपांतर करू शकता, हे महत्त्वाचं ठरतं.
‘तुझे मित्र किती आहेत? तू तुझा वेळ मित्रांसोबत कसा घालवतो? अनोळखी व्यक्तिसोबत ओळख करून घ्यायला तुला आवडते का?’ यासारखे प्रश्न मुलाखतीच्या वेळेस विचारण्यामागे हेच कारण असतं. बर्‍याच मानसशास्त्रीय टेस्ट घेण्याचं कारणही हेच असतं.
त्यामुळे आजच्या जगात एकटं राहून चालणार नाही, स्वत:च्या कोशात जगून जॉब मिळणार नाही. जेव्हा तुम्ही वेगवेगळ्या व्यक्तीसोबत नेटवर्किंग करता तेव्हा तुम्ही एक संधी तयार करत असता. तुमचे प्रोफेसर, सिनिअर्स प्रोजेक्टच्या वेळी संपर्कात आलेले वेगवेगळ्या कंपन्यातले, संस्थातले ऑफिसर्स, एखाद्या कार्यक्रमात भेटलेल्या व्यक्ती तुम्हाला मदत करू शकतील. तुमचं नाव एखाद्या चांगल्या जॉबसाठी सजेस्ट करू शकतील. त्यामुळे ओळखी वाढवा, त्या जपा.
एक मात्र लक्षात ठेवा नेटवर्किंग एका बाजूने होत नाही. तुम्हाला शक्य असेल, तेव्हा तुम्हीही तुमच्या मित्रांना, ज्युनिअर्सना मदत करायला विसरू नका.
नेटवर्क जितकं मोठं, संधी तितक्या जास्त, हे लक्षात ठेवा.
(लोकमत, २१ फेब्रु २०१४)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा